Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. II FSK 961/20

Interpretacje podatkowe; Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA (del.) Renata Kantecka, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Lu 679/19 w sprawie ze skargi N.Z. sp. z o.o. w D. (poprzednio: N. Z. S.A.) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 sierpnia 2019 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.275.2019.1.JC w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 29 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Lu 679/19, w sprawie ze skargi N. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w D. (poprzednio: N. S.A., dalej powoływana jako: "Spółka" lub "Skarżąca") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z dnia 21 sierpnia 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na podstawie art. 146 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), uchylił zaskarżoną interpretację. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

2.1. Pełnomocnik DKIS wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 34a w zw. z art. 17 ust. 4 i art. 17 ust. 6a i 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j.: Dz. U z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.") w zw. z art. 3 w zw. z art. 13 ust. 6-8, art. 14 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1, art. 15 ustawy z dnia 10 maja 2018 . o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U z 2018 r., poz. 1162 ze zm., dalej: "ustawa o w.n.i.") przez ich błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, że zakres zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie posiadanej przez Spółkę decyzji o wsparciu nie jest ograniczony wyłącznie do dochodów z nowej inwestycji realizowanej w ramach decyzji o wsparciu, lecz jest nim objęty cały dochód spółki z działalności gospodarczej prowadzonej przez nią na terenie określonym w decyzji o wsparciu w ramach rodzajów działalności wskazanych w jej treści, do wysokości limitu przyznanej pomocy publicznej, co doprowadziło do niewłaściwej oceny co do zastosowania ww. przepisów, podczas gdy jedynie dochody uzyskane w związku z realizacją nowej inwestycji podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., a decyzja o wsparciu jedynie umożliwia stosowanie tego zwolnienia, w konsekwencji brak jest możliwości stosowania zwolnienia podatkowego w stosunku do innych dochodów uzyskiwanych z pozostałej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy rodzaj prowadzonej działalności jest zbieżny z określonym w zezwoleniu/decyzji o wsparciu, albo czy nowa inwestycja realizowana jest na tym samym terenie.