Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 357/21

Zwolniony z podatku powinien być cały dochód zarówno z nowej inwestycji strefowej, jak i z dotychczasowej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz Sędzia WSA del. Renata Kantecka (spr.) Protokolant Wojciech Zagórski po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 2131/19 w sprawie ze skargi B. S.A. z siedzibą w W. na zmianę interpretacji indywidualnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 25 lipca 2019 r. nr DPP13.8221.44.2019.CPIJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz B. S.A. z siedzibą w W. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

II FSK 357/21

Uzasadnienie

Wyrokiem z 16 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2131/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (dalej jako: "Spółka", "Skarżąca") uchylił zaskarżoną zmianę interpretacji indywidualnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (dalej jako: "Organ") z 25 lipca 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Tekst powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem dostępny jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).

Skargę kasacyjną od wyroku wniósł, reprezentowany przez radcę prawnego, Organ. Wyrok zaskarżył w całości i zarzucił na podstawie art.174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., zwana dalej : "p.p.s.a"):

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

- art. 17 ust. 1 pkt 34a w zw. z art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: "u.p.d.o.p.") w zw. z art. 3, art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 15 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1162, dalej: "u.w.n.i."), poprzez błędną wykładnię polegającą na zrekonstruowaniu normy prawnej regulującej zwolnienie dochodów podatników uzyskanych z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu (zwanej także decyzją), jedynie na podstawie wyżej wskazanych przepisów u.p.d.o.p. z pomięciem ww. przepisów u.w.n.i., podczas gdy ustalanie właściwego zakresu stosowania i normowania normy prawnej regulującej przedmiotowe zwolnienie wymaga uwzględnienia przepisów obu ustaw, które interpretowane i stosowane łącznie, wyznaczają prawidłowy zakres zwolnienia i źródło zwolnionego dochodu; brak prawidłowej interpretacji wskazanych przepisów i zastosowania wszystkich dyrektyw wykładni doprowadził Sąd do błędnego wniosku, że zwolnieniu podlega cały dochód Skarżącej z działalności określonej w decyzji, prowadzonej na terenie wskazanym w tej decyzji;