Wyrok NSA z dnia 27 października 2004 r., sygn. FSK 1048/04

Wierzytelności nieściągalne oraz utworzone na ten cel rezerwy - co do zasady - nie są uznawane za koszty uzyskania przychodu. Wyjątkiem były m.in. wierzytelności, które uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./, zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy.

Wierzytelności nieściągalne oraz utworzone na ten cel rezerwy /art. 16 ust. 1 pkt 25 i 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r./ mogły być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko wówczas, gdy uprzednio zarachowano je jako przychody należne. Z punktu widzenia prawa podatkowego przychodem z działalności gospodarczej jest przychód należny, a nie tylko faktycznie otrzymany. Ponieważ podatnik musi zapłacić podatek od przychodu, którego w rzeczywistości nie otrzymał ma prawo utworzyć rezerwę księgową. Rezerwa ta w momencie utworzenia nie jest jednak jeszcze kosztem uzyskania przychodu, staje się nim dopiero po spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 27 października 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej "N." w R. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 2 grudnia 2003 r. I SA/Ka 2366/02 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej "N." w R. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 28 sierpnia 2002 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych - oddala skargę kasacyjną; (...).