Wyrok NSA z dnia 11 października 2022 r., sygn. III FSK 1266/21

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie są środki trwałe, ale budowle lub ich części w rozumieniu u.p.o.l. Ustawa podatkowa zawiera odesłanie do przepisów o podatkach dochodowych dotyczących środków trwałych jedynie w zakresie ustalenia wartości początkowej. Dlatego też ewidencja środków trwałych nie decyduje ,,sama w sobie’’ o podstawie opodatkowania w tym podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E.sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lutego 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1394/18 w sprawie ze skargi E.sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Wójta Gminy S. z dnia 6 kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną Wójta Gminy S. z dnia 6 kwietnia 2018 r., nr [...], 3) zasądza od Wójta Gminy S. na rzecz E.sp. z o.o. z siedzibą w W.kwotę 1240 (słownie: jeden tysiąc dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 lutego 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1394/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę E.sp. z o.o. z siedzibą w W., zwana dalej "Skarżącą spółką", na interpretację indywidualną Wójta Gminy S. z dnia 6 kwietnia 2018 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości. Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy wyjaśnił, że Skarżąca spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Wynikało z niego, że Skarżąca spółka jest właścicielem elektrowni wiatrowych zlokalizowanych na terenie Gminy S., zwana dalej "Gminą". Z wniosku wynikało też, że do końca 2016 r. Skarżąca spółka zgłaszała do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowle wyłącznie części budowlane elektrowni wiatrowej, tj. fundamenty i wieże. Aktualnie, jako przedmiot opodatkowania traktuje zarówno części budowlane elektrowni wiatrowej, jak i jej elementy techniczne. Spółka w swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie posiada elektrowni wiatrowych jako samodzielnych (wyodrębnionych) środków trwałych, od których byłyby dokonywane odpisy amortyzacyjne zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 2343), zwana dalej "u.p.d.o.p.". Wyjaśniła, że w ewidencji ujęto środki trwałe, których wartości początkowe obejmują swym zakresem m.in. części budowlane elektrowni wiatrowych (tj. fundament i wieżę), jak i urządzenia służące do wytwarzania energii elektrycznej - urządzenia wiatrowe. Skarżąca spółka podkreśliła, że w przypadku należących do niej urządzeń wiatrowych, w ich wartości początkowej ustalonej dla potrzeb amortyzacji zostały skapitalizowane nie tylko wydatki na wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układ sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu. Na wartość początkową urządzeń wiatrowych składają się także wydatki na inne elementy i infrastrukturę towarzyszącą (wiatrowskaz i anemometr, instalacja odgromowa, instalacje elektryczne (w tym transformator i konwektor), wyciągarka łańcuchowa oraz oświetlenie w turbinie i oświetlenie przeszkodowe.