Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2020 r., sygn. II OSK 1942/18

Ograniczenie wolności budowlanej wynika z art. 35 ust. 1 pkt 1 p.b., który określa zakres i formę ingerencji organów architektoniczno-budowlanych. Do ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości należy zaliczyć także to wynikające z określenia przeznaczenia i zasad zagospodarowania danego terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ogranicza swobodę zabudowy nieruchomości, gdyż jako akt prawa miejscowego zawiera powszechnie obowiązujące przepisy w zakresie przeznaczenia terenu, zagospodarowania i warunków zabudowy (art. 14 ust. 1 u.p.z.p.). Dlatego art. 4 p.b. nie daje właścicielowi uprawnienia do przesądzenia o przeznaczeniu zabudowy nieruchomości gruntowej na cel wyznaczony według własnej woli inwestora.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G.F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 25 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Ke 1027/16 w sprawie ze skargi G.F., M.F. i P.F. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] października 2016 r. znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Ke 1027/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę G.F., M.F. i P.F. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] października 2016r. znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się G.F. (skarżąca) i w skardze kasacyjnej zarzuciła mu:

I. naruszenie prawa materialnego tj.:

- art. 4 Prawa budowlanego zawierającego zasadę wolności budowlanej, przez nie uwzględnienie go przy orzekaniu. Stanowi on, że każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami. Przepisy te zostały wyszczególnione w zakładce do Lexa. Wybudowany budynek gospodarczy odpowiada warunkom, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 lit. a jak i z art. 29 ust. 1 pkt 2. Poza zarzutem, że jest to budynek inwentarski, mimo braku legalnej definicji, nie wskazano podstaw prawnych dowodzących niezgodności tego zamierzenia budowlanego z przepisami.