Postanowienie NSA z dnia 4 lutego 2020 r., sygn. I OSK 2014/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 608/17 o odrzuceniu skargi M. A. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie w przedmiocie przedstawienia propozycji służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 16 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. A. (dalej także jako skarżący) na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej także Dyrektor lub organ) w przedmiocie przedstawienia propozycji służby.

Powyższe postanowienie zapadło w następujących okolicznościach faktycznych

i prawnych:

Pismem z 16 października 2017 r. M. A. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie w związku z brakiem przedstawienia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej w Krajowej Administracji Skarbowej, na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 16 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.; dalej "przepisy wprowadzające").

W uzasadnieniu wskazał, że konstrukcja art. 165 ust. 3 przepisów wprowadzających prowadzi do takiej wykładni art. 165 ust. 7 tej ustawy, która nakłada na dyrektora izby administracji skarbowej obowiązek przedstawienia każdemu pracownikowi propozycji pracy i każdemu funkcjonariuszowi propozycji służby. Użyty w art. 165 ust. 3 przepisów wprowadzających zwrot "odpowiednio" oznacza, że dotychczasowi pracownicy stali się w Krajowej Administracji Skarbowej pracownikami (pozostali pracownikami), a dotychczasowi funkcjonariusze Służby Celnej zostali funkcjonariuszami służby Celno-Skarbowej.