Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. II OSK 3702/18

Decydujące znaczenie dla wydania decyzji o wymeldowaniu z pobytu stałego, o której mowa w art. 35 ustawy o ewidencji ludności, ma przesłanka trwałości opuszczenia lokalu, przez którą należy rozumieć przebywanie poza miejscem stałego zameldowania z równoczesnym zerwaniem związków z lokalem dotychczasowym. Przesłanka opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego jest spełniona wówczas, gdy opuszczenie to ma charakter trwały i jest dobrowolne. Innymi słowy chodzi o sytuację, w której osoba fizyczna nie przebywa w lokalu mieszkalnym, w którym miała zorganizowane centrum życiowe, a nieprzebywanie to jest wynikiem woli tej osoby. Rozstrzygając wątpliwości co do charakteru pobytu, organ administracji publicznej nie może ograniczyć się do bezkrytycznego przyjęcia oświadczeń przesłuchiwanych stron i świadków w sprawie o wymeldowanie. O kwalifikacji pobytu oznaczonej osoby w konkretnym lokalu mieszkalnym decyduje nie tylko treść oświadczenia składanego przez stronę postępowania, ale całokształt okoliczności faktycznych sprawy wykazujących to, jaki jest rzeczywisty zamiar osoby podlegającej obowiązkowi meldunkowemu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. K., O. K. i E. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt III SA/Kr 5/18 w sprawie ze skargi M. K., O. K. i E. K. na decyzję Wojewody ] z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt III SA/Kr 5/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, oddalił skargę M. K., O. K. i E. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2017 r., nr ., w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego. Jednocześnie przyznał na rzecz pełnomocnika z urzędu, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, kwotę 240 złotych, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.