Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2020 r., sygn. II OSK 380/18

Decydujące znaczenie dla wydania decyzji o wymeldowaniu z pobytu stałego, o której mowa w art. 35 ustawy o ewidencji ludności, ma przesłanka trwałości opuszczenia lokalu, przez którą należy rozumieć przebywanie poza miejscem stałego zameldowania z równoczesnym zerwaniem związków z lokalem dotychczasowym. Taka przesłanka jest spełniona dopiero wówczas, gdy opuszczenie lokalu ma charakter trwały i jest dobrowolne. W związku z tym chodzi tutaj o sytuację, w której osoba fizyczna nie przebywa w lokalu mieszkalnym, w którym miała zorganizowane centrum życiowe, a nieprzebywanie to jest wynikiem woli tej osoby.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka (spr.) Protokolant asystent sędziego Aleksandra Tokarczyk po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt II SA/Ke 521/17 w sprawie ze skargi E. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. znak: [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 5 października 2017 r., sygn. akt II SA/Ke 521/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. G. na decyzję Wojewody [...] z [...] czerwca 2017 r., znak: [...], w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego, oddalił skargę.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył E. G., zaskarżając go w całości, zarzucając sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności, oraz wnosząc o jego uchylenie w całości.