Wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 2020 r., sygn. I OSK 3427/18

Drogi publiczne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 2266/17 w sprawie ze skargi H.K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję GDDKiA z [...] sierpnia 2017 r. , nr [...]; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz H.K. kwotę 900 (dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", wyrokiem z 30 maja 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 2266/17, oddalił skargę H.K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, dalej jako "GDDKiA", z [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wnioskiem z [...] maja 2017 r. H.K. wystąpił o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej nr [...] do nieruchomości nr ewid. [...] w miejscowości [...].

Decyzją z [...] czerwca 2017 r., znak [...], Zastępca Dyrektora Oddziału w Warszawie GDDKiA odmówił wnioskodawcy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu.

Pismem z [...] czerwca 2017 r. wnioskodawca złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, jednakże decyzją z [...] sierpnia 2017 r., znak: [...], GDDKiA utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z [...] czerwca 2017 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, że droga krajowa nr [...] na odcinku, którego dotyczy wniosek, zgodnie z zarządzeniem Nr [...] GDDKiA z dnia [...] grudnia 2008 r. w sprawie klas istniejących dróg krajowych (ze zm.) zakwalifikowana została do dróg głównych (klasa G). Organ powołał się na treść art. 19 ust. 1 i 2 pkt 1, art. 4 pkt 21, art. 29 ust. 1 i 4, art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm.), dalej jako "u.d.p.", oraz § 3 pkt 4, § 4 ust. 1, § 9 ust. 1 pkt 4, § 8a ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124), dalej jako "Rozporządzenie". Podkreślił, że powołane przepisy służą zapewnieniu bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które jest podstawowym kryterium wyrażenia zgody przez zarządcę drogi na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej i mogą wpływać na uprawnienia właściciela działki w swobodnym korzystaniu z jego własności. Względy bezpieczeństwa ruchu drogowego na drogach krajowych przemawiają za tym aby lokalizowanie zjazdów z takiej drogi miało miejsce tylko w sytuacjach wyjątkowych, gdy nie ma możliwości zapewnienia dojazdu z innych dróg niższych, w tym również gdy nie jest w ogóle możliwe ustanowienie służebności drogi koniecznej na nieruchomościach sąsiednich.