Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 maja 2018 r., sygn. VII SA/Wa 2266/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Sędziowie: WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Jadwiga Smołucha (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2018 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi H. K. (dalej: "wnioskodawca", "skarżący") jest decyzja Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: "GDDKiA", "organ") z [...] sierpnia 2017 r. znak: [...], którą organ utrzymał w mocy decyzję z [...] czerwca 2017 r., wydaną z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych Autostrad przez Zastępcę Dyrektora Oddziału w [...] Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej.

Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wnioskiem z 26 maja 2017 r. wnioskodawca wystąpił o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej nr [...] do nieruchomości nr ewid. [...] w miejscowości [...].

Decyzją z [...] czerwca 2017 r., znak [...], Zastępca Dyrektora Oddziału w [...] Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad odmówił wnioskodawcy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu.

30 czerwca 2017 r. wnioskodawca w trybie art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego ( dalej: ,,k.p.a."), złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Decyzją z [...] sierpnia 2017 r. GDDKiA utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z [...] czerwca 2017 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że droga krajowa nr [...] na odcinku, którego dotyczy wniosek, zgodnie z zarządzeniem Nr 80 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie klas istniejących dróg krajowych (z późn. zm.) zakwalifikowana została do dróg głównych (klasa G). Organ powołał się na treść art. 19 ust. 1 i 2 pkt 1, art. 4 pkt 21, art. 29 ust. 1 i 4, art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej: "u.d.p."), oraz § 3 pkt 4, § 4 ust. 1, § 9 ust. 1 pkt 4, § 8a ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124). Organ stwierdził, że powołane przepisy służą zapewnieniu bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które jest podstawowym kryterium wyrażenia zgody przez zarządcę drogi na lokalizację zjazdu indywidualnego z drogi krajowej i mogą wpływać na uprawnienia właściciela działki w swobodnym korzystaniu z jego własności. Droga krajowa klasy S usytuowana jest wysoko w hierarchii dróg publicznych, które muszą spełniać surowe warunki technicznoużytkowe aby pełnić swoją funkcję, w szczególności funkcję tranzytową, w odróżnieniu do dróg klasy Z, L lub D, które pełnią funkcję komunikacji lokalnej. Gdyby wszyscy właściciele bądź użytkownicy nieruchomości położonych przy drodze posiadali nieograniczoną możliwość lokalizacji zjazdów, to ta droga utraciłaby swój charakter, gdyż nie spełniałaby celów dla niej przewidzianych. Względy bezpieczeństwa ruchu drogowego na drogach krajowych tej klasy przemawiają za tym, aby lokalizowanie zjazdów z takiej drogi miało miejsce tylko w sytuacjach wyjątkowych, gdy nie ma możliwości zapewnienia dojazdu z innych dróg niższych klas, w tym również gdy nie jest w ogóle możliwe ustanowienie służebności drogi koniecznej na nieruchomościach sąsiednich. Organ wyjaśnił, że przyczyną odmowy wydania zezwolenia w rozpatrywanej sprawie były względy zachowania bezpieczeństwa na drodze krajowej nr [...] oraz fakt, iż wnioskodawca ma możliwość skomunikowania przedmiotowej działki z drogą niższej kategorii - drogą gminną. Z akt sprawy wynika, że na podstawie aktu własności ziemi z dnia [...] maja 1975 r. znak [...] wydanego przez Naczelnika Powiatu [...], właścicielem działki o nr [...] położonej w m. [...] jest Pan H. K. Działka nr [...] od strony południowej przylega do drogi krajowej nr [...] , zaś od strony północnej przylega do drogi niższej kategorii - drogi gminnej (działka nr [...]). Tak więc czyniąc zadość § 9 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia dojazd do przedmiotowej działki strony powinien odbywać się z drogi niższej kategorii tj. drogi gminnej (działka nr [...]). Z faktu graniczenia przedmiotowej nieruchomości z drogą krajową nr [...]nie można wywodzić konieczności zapewnienia jej dostępu do drogi publicznej poprzez odrębny, bezpośredni zjazd z drogi krajowej. Istniejący dojazd do działki za pośrednictwem drogi gminnej może zapewnić obsługę komunikacyjną tej nieruchomości bez konieczności wykonywania zjazdu z drogi krajowej nr [...], a tym samym stwarzania dodatkowego punktu kolizji na tej drodze, zagrażającego bezpieczeństwu ruchu drogowego oraz ograniczającego jego płynność dla wszystkich użytkowników tej drogi. Organ powołał się przy tym na treść art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073) oraz art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.). W ocenie organu, pozytywne rozpatrzenie wniosku strony oznaczałoby oczywiste naruszenie powyższego przepisu § 9 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, powodujące zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego dla wszystkich użytkowników drogi krajowej nr [...]. Organ zwrócił uwagę na znaczne natężenie ruchu drogowego na przedmiotowym odcinku drogi krajowej, które według Generalnego Inspektora Ruchu z 2015 r. wynosi 4525 poj./dobę i ma tendencję wzrostową, gdyż w roku 2010 wynosiło 3487 poj./dobę. Wzrost (o ok. 30%) natężenia ruchu na drodze krajowej G wraz z usytuowaniem kolejnego zjazdu może powodować poważne ograniczenie płynności ruchu drogowego i prawdopodobieństwo wystąpienia wypadku lub kolizji spowodowanych wjazdem lub wyjazdem z działki i włączeniem się do ruchu. To natężenie pojazdów na drodze publicznej, a także warunki techniczne drogi krajowej wymuszają na zarządcy drogi ustawowy obwiązek dbania o bezpieczeństwo uczestników ruchu, a także nieingerowanie w warunki techniczne drogi krajowej. Nadrzędną zasadą przy wyrażaniu zgody na lokalizację zjazdu jest zasada bezpieczeństwa w ruchu drogowym, która może ograniczać uprawnienia właściciel nieruchomości w swobodnym korzystaniu ze swojej własności. GDDKiA wyjaśnił ponadto, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze sprzecznością interesów i że stosownie zatem do art. 7 k.p.a. dokonał analizy zebranego materiału dowodowego i ostatecznie dał pryma interesowi społecznemu, rozumianemu jako bezpieczeństwo ruchu drogowego przed którym interes stron winien ustąpić.