Wyrok NSA z dnia 14 października 2020 r., sygn. II GSK 428/18

1. W świetle konwencji językowej, którą operuje prawodawca unijny, za uprawniony trzeba uznać wniosek, że spełnienie ustanowionego w art. 5 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE (DZ.U.UE.L.2009.300.51) wymogu odnośnie do siedziby przewoźnika nastąpi zarówno wówczas, gdy przewoźnik dysponuje w państwie członkowskim, gdy zezwolenie zostanie wydane, jednym lub więcej pojazdami, które „[...] zostały zarejestrowane […] zgodnie z przepisami tego państwa członkowskiego [...]”, jak i wówczas - to jest lub wówczas - gdy przewoźnik dysponuje w państwie członkowskim, gdy zezwolenie zostanie wydane, jednym lub więcej pojazdami, „[...] które zostały […] w inny sposób wprowadzone do ruchu zgodnie z przepisami tego państwa członkowskiego”.

2. Istotne znaczenie z punktu widzenia spełniania wymogu odnośnie do siedziby przewoźnika ma więc to, aby zachowany został wspólny mianownik zarejestrowania pojazdu lub wprowadzenia go do ruchu w inny sposób, a mianowicie, aby rejestracja pojazdu lub wprowadzenie go do ruchu w inny sposób nastąpiło zgodnie z przepisami państwa członkowskiego siedziby przewoźnika. Oznacza to, że miarodajne znaczenie dla oceny spełniania omawianego wymogu ma właściwa regulacja krajowa.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Cezary Pryca Protokolant Anna Fyda- Kawula po rozpoznaniu w dniu 14 października 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 września 2017 r. sygn. akt III SA/Kr 711/17 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną