Wyrok NSA z dnia 13 października 2020 r., sygn. II FSK 1244/18

Interpretacje podatkowe; Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 13 października 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D.-I. działający przez D. I. I. GmbH z siedzibą w Niemczech od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3573/16 w sprawie ze skargi D.-I. działający przez D. I. I. GmbH z siedzibą w Niemczech na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2016 r., nr IPPB5/4510-557/16-2/AJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od D.-I. działający przez D. I. I. GmbH z siedzibą w Niemczech na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 9 listopada 2017 r., III SA/Wa 3573/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U.

z 2017 r., poz. 1369, dalej: "p.p.s.a."), oddalił skargę D. I. G. reprezentowany przez D. I.I. GmbH z siedzibą w Niemczech na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 26 sierpnia 2016 r. nr IPPB5/4510-557/16-2/AJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżący wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego poprzez:

1) błędną wykładnię art. 6 ust.1 pkt 10a lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: ".u.p.d.o.p.) polegającą na przyjęciu, że dla celów oceny zastosowania zwolnienia znaczenie ma nie rodzaj działalności wykonywanej przez instytucję wspólnego inwestowania, (tj. lokowanie / inwestowanie środków pieniężnych w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe), lecz klasyfikacja, na gruncie u.p.d.o.p., dochodu uzyskiwanego z takiej inwestycji jako dochodu z działalności gospodarczej - czego konsekwencją było uznanie, że Fundusz nie spełnia przesłanek dla zastosowania zwolnienia,