Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. II FSK 1586/18

Tymczasowy obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 5 u.p.b., może być budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., jeżeli jest budowlą wprost wymienioną w art. 3 pkt 3 u.p.b. lub w innych przepisach tej ustawy oraz w załączniku do niej, stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b u.p.b. Spełniający wskazane kryterium tymczasowy obiekt budowlany, o ile jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Wojciech Stachurski, Protokolant Paulina Gromulska, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. S.A. z siedzibą w S. Z. w Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 941/17 w sprawie ze skargi K. S.A. z siedzibą w S. Z. w Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 17 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oraz stwierdzenia nadpłaty w tym podatku oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 17 stycznia 2018 r., I SA/Sz 941/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę K. Spółka Akcyjna z siedzibą w S., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z 17 sierpnia 2017 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oraz stwierdzenie nadpłaty w tym podatku.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku spółka zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj.:

I. art. 3 § 1 w zw. z art. 151 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z:

1. art. 122 w zw. z art. 187 w zw. z art. 191 o.p., polegające na przyjęciu, iż organy w niniejszej sprawie prawidłowo ustaliły stan faktyczny sprawy i nie naruszyły zasady prawdy obiektywnej, podczas gdy organy w niniejszej sprawie nieprawidłowo ustaliły stan faktyczny sprawy, co doprowadziło do naruszenia zasady prawdy obiektywnej, przejawiającej się w uznaniu, że: