Wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2019 r., sygn. I OSK 1011/18

Komunalizacja mienia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant sekretarz sądowy P.L. po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 433/17 w sprawie ze skargi Gminy M. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 28 września 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 433/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wójta Gminy M., dalej jako "Wójt Gminy", na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, dalej jako "KKU", z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od KKU na rzecz Wójta Gminy kwotę 200 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Rozpoznając sprawę Sąd pierwszej instancji uznał, że organ drugiej instancji nieprawidłowo ustalił brak tytułu własności Skarbu Państwa w dacie [...] maja 1990 r., a więc podstawowej przesłanki komunalizacji, wobec czego zaskarżoną decyzję należało wyeliminować z obrotu prawnego jako wydaną z naruszeniem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 1990 r., nr 32, poz. 191), dalej jako "p.w.u.s.t." oraz art. 76 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 poz. 1257 ze zm.), dalej jako "k.p.a.". W związku z powyższym WSA przyjął, że K.L. nie posiada w niniejszym postępowaniu przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a. Powyższe WSA oparł o art. 2 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz.U. nr 13, poz. 87), dalej jako "dekret", wskazując że wymieniony w tym przepisie majątek przechodził z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa. Fakt założenia księgi wieczystej dopiero w 2013 r. pozostaje zaś bez wpływu na tytuł własności Skarbu Państwa, gdyż jak wynika z zaświadczenia Skarb Państwa stał się właścicielem nieruchomości na podstawie ww. dekretu. Zdaniem WSA oznacza to, że stał on się właścicielem nieruchomości w 1946 r. WSA zauważył również, że brak jest jakiegokolwiek dowodu, który wskazywałby na utratę tego prawa przez Skarb Państwa na datę [...] maja 1990r.