Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2019 r., sygn. I OSK 2694/17

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.) Sędzia del. WSA Jakub Zieliński Protokolant: sekretarz sądowy Justyna Łaskawska po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2185/16 w sprawie ze skargi D.B., J.S., K.T., W.D. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I OSK 2694/17

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D.B., J.S., K.T. i W.D. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] czerwca 2016 r. w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości.

Od ww. wyroku skargę kasacyjną wniosła J.S. Zaskarżając wyrok w całości zarzuciła mu naruszenie:

I. Prawa materialnego, tj. wadliwą wykładnię art. 136 ust. 3 w zw. z art. 137 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.), dalej u.g.n. poprzez błędne uznanie, że:

1/ brak podjęcia działań w celu urządzenia wysokiej zieleni izolacyjnej na wywłaszczonych działkach nr [...] i projektowanej nr [...], w tym brak wykonania nasadzeń, może być uznane za realizację celu wywłaszczenia, a w konsekwencji może świadczyć o braku zbędności nieruchomości na cel wywłaszczenia,

2/ zrealizowanie celu wywłaszczenia na części wywłaszczonej nieruchomości uniemożliwia zwrot pozostałej części nieruchomości, podczas gdy prawidłowa wykładnia językowa art. 137 ust. 2 u.g.n. prowadzi do odwrotnego wniosku;

II. Przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1/ art. 141 § 4 w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej p.p.s.a., poprzez nieprzedstawienie stanu faktycznego będącego stanem rzeczywistym, ustalonym i przyjętym zgodnie z obowiązującym prawem i w konsekwencji błędne przedstawienie stanu sprawy, tj. przez uznanie, że: