Wyrok NSA z dnia 20 września 2019 r., sygn. I OSK 2882/17

Nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant starszy asystent sędziego Anna Siwonia-Rybak po rozpoznaniu w dniu 20 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. K., E. K., M. K. i J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 713/17 w sprawie ze skargi Z. K, E. K., M. K. i J. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. oddala wniosek Prezydenta Miasta [...] o zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 713/17, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016, poz. 718 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a.", oddalił skargę Z. K., E. K., M. K. i J. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa nr [...] z dnia [...] grudnia 2016 roku w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji. Na mocy tej decyzji odmówiono stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] kwietnia 1953 r. nr [...] w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości zapisanej w KW nr [...], parcela [...], o pow. 380 m2, stanowiącej współwłasność I. K., H. K. oraz J. K. (pkt 8 tego orzeczenia). Kwestionowane orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. zostało wydane w oparciu o przepisy dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. 1952 r., Nr 4, poz. 31 ze zm.) dalej zwanego "dekretem".

Skargę kasacyjną od tego wyroku złożyli Z. K., E. K., M. K. i J. K., zaskarżając go w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono rażące naruszenie postępowania przez nieuwzględnienie skargi mimo naruszenia przepisów proceduralnych przez organ administracji, tj. art. 7, art. 77 art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Ponadto podniesiono zarzut rażącego naruszenia prawa materialnego, tj. art. 3, art. 4, art. 7, art. "8.1 i 4" dekretu w zw. z art. 8, art. 9, art. 20, art. "21.2" i art. 64 Konstytucji RP przez błędną wykładnię tych przepisów i przyjęcie, że: "przedmiotowa nieruchomość była niezbędna dla realizacji narodowego planu gospodarczego, że (inwestycja dopisek Sadu) mogła być zrealizowana tylko w tej lokalizacji, a także że w skierowanym do właścicieli nieruchomości wezwaniu umieszczonym w formie obwieszczenia w Prezydium MRN w P., że nie musiała być umieszczona cena za dobrowolne odstąpienie nieruchomości, że taki brak nie uniemożliwia nabycia własności nieruchomości w drodze wywłaszczenia, że istniejące braki w procedurze wywłaszczeniowej przemawiały za pozostawieniem kwestionowanego orzeczenia o wywłaszczeniu w obrocie, oraz że nie doszło do wywłaszczenia bez zapłaty słusznego odszkodowania, a w konsekwencji, że przedmiotowe orzeczenie wywłaszczeniowe rażąco nie narusza prawa".