Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. II OSK 2030/17

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Roman Hauser, Sędzia NSA Jerzy Siegień, Sędzia WSA (del.) Marcin Kamiński (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Bernadetta Pręgowska, po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w K. skargi kasacyjnej W. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 maja 2017 r. sygn. akt II SA/Ke 223/17 w sprawie ze skargi E. W. oraz L. W. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 22 maja 2017 r., sygn. akt II SA/Ke 223/17, po rozpoznaniu skargi E.W. i L.W. (skarżący), na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. (organ odwoławczy) z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego, uchylił zaskarżoną decyzję.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia:

Decyzją z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...], organ odwoławczy, w związku z odwołaniem skarżących od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. (organ I instancji) z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...]umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie urządzeń fotowoltaicznych znajdujących się na działkach nr ew. [...], [...], [...], [...] i [...] obr. Ch., gm. R., działając na podstawie m in. art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. - umorzył postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że ww. odwołanie pochodzi od osób nie posiadających przymiotu strony w sprawie. Organ wyjaśnił, że stroną postępowania prowadzonego z urzędu przez organ I instancji w niniejszej sprawie był wyłącznie inwestor ww. urządzeń - W.D. (inwestor), a ich realizacja na przedmiotowej nieruchomości nie wymagała ani pozwolenia na budowę, ani zgłoszenia. Organ wskazał, że w postępowaniach prowadzonych przez organy nadzoru budowlanego interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a. posiada inwestor, właściciel lub zarządca obiektu budowlanego oraz właściciel nieruchomości sąsiadującej bezpośrednio z nieruchomością, na której usytuowany jest obiekt budowlany, o ile obiekt ten usytuowany jest w takiej odległości od granicy, że ma to wpływ na zabudowę nieruchomości sąsiedniej. Organ stwierdził, że na działkach nr ew. [...], [...], [...], [...] i [...], obręb Ch., gm. R., stanowiących jeden ogrodzony teren znajdują się zrealizowane przez inwestora w 2016 r. dwie mikroinstalacje fotowoltaiczne, podłączone do złączy kablowych oznaczonych [...] i [...]. W skład każdej z tych instalacji wchodzą konstrukcje wsporcze, na których zamontowano panele fotowoltaiczne REC o wym. 1,68 x 1,0 m połączone szeregowo, oraz po 2 inwertery o mocy 20 kW każdy, o czym świadczą ich tabliczki znamionowe i charakterystyka ujęta w specyfikacji producenta. Z załącznika graficznego do protokołu kontroli wynika, że odległość przedmiotowych urządzeń od nieruchomości stanowiącej własność skarżących nr ew. [...], wynosi ok. 10,2 m. Przywołując treść art. 29 ust. 2 pkt 16 ustawy Prawo budowlane (u.p.b.) organ odwoławczy stwierdził, że do czasu, gdy parametr 40 kW określony w ww. przepisie nie zostanie przekroczony, inwestor może instalować bez pozwolenia i zgłoszenia kolejne urządzenia fotowoltaiczne pod warunkiem, że nie nastąpi ich połączenie w jedną funkcjonalną całość, a tym samym nie dojdzie do przekroczenia ww. parametru. Ponadto instalowanie urządzeń fotowoltaicznych bez pozwolenia na budowę i zgłoszenia nie zostało przez ustawodawcę uzależnione od wielkości i charakteru działki. Organ odwoławczy powołał się na znajdującą się w aktach sprawy opinię M.P. - biegłego sądowego powołanego przez Prokuraturę Rejonową K. - Wschód w K., sporządzoną w dniu [...] stycznia 2017 r., której przedmiotem jest możliwość posadowienia farm fotowoltaicznych bez pozwolenia na budowę lub zgłoszenia na działkach nr ewid. [...], [...], [...], [...] i [...] w Ch., gm. R., oznaczonej w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego Gminy R., uchwalonym uchwałą Rady Gminy R. Nr [...]. z dnia [...] lipca 2015 r. (MPZP), symbolem UT1- tereny usług turystycznych, sportu i rekreacji. W ocenie biegłego sądowego MPZP nie zabrania w ww. obszarze budowy farm fotowoltaicznych, a wszystkie instalacje zlokalizowane na ww. działkach nie przekraczają mocy maksymalnej 40 kW, co jest zgodne z przepisami u.p.b. Mając na uwadze powyższe organ odwoławczy wyjaśnił, że wykonanie przedmiotowych instalacji fotowoltaicznych o mocy do 40 kW każda, nie wymagało ani dokonania zgłoszenia, ani uzyskania pozwolenia na budowę, toteż należy przyjąć, że usytuowanie ich w odległości ponad 10 m od granicy z działką skarżących nie ma wpływu na zabudowę tej nieruchomości.