Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2019 r., sygn. II OSK 1955/18

Nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Miejskiej K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 989/17 w sprawie ze skargi Diecezji P. w Rzeczpospolitej Polskie na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 maja 2017 r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 989/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Diecezji P. w Rzeczpospolitej Polskiej na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 maja 2017 r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 lutego 2017 r. nr ... oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

W motywach rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem skargi jest decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymująca w mocy decyzję tego organu o stwierdzeniu nieważności decyzji Wojewody M. z dnia 28 maja 2013 r., stwierdzającej z kolei nabycie z dniem 7 września 1995 r. przez Diecezję P. w Rzeczpospolitej Polskiej nieodpłatnie prawa własności udziału wynoszącego ... części nieruchomości położonej w jedn. ew. K.-N., obręb. ..., ozn. jako działka nr ... o pow. ... ha, objętej księgą wieczystą nr ... zabudowanej budynkiem nr 24. Podstawą prawną wydania decyzji z dnia 28 maja 2013 r. był art. 33a ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 97, poz. 481 ze zm.). W dniu wydania decyzji z 28 maja 2013 r. art. 33a ust.1 ww. ustawy stanowił, że nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób trzecich.