Wyrok NSA z dnia 29 maja 2019 r., sygn. II OSK 3127/17

Budowlane prawo; Wodne prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędziowie sędzia NSA Wojciech Mazur sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Agata Stolarska po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lipca 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2071/16 w sprawie ze skargi Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) lipca 2016 r. znak (...) w przedmiocie nakazania usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości związanych z wylotem kanalizacyjnym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lipca 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2071/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G. na decyzję Głownego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) lipca 2016 r. nr (...) w przedmiocie nakazania usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości związanych z wylotem kanalizacyjnym.

Podstawę prawną kontrolowanego rozstrzygnięcia stanowił art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, z późn. zm.) zgodnie z którym w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska, organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.

Sąd pierwszej instancji zaznaczył, że decyzja wydana na podstawie art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego ma charakter związany, ponieważ organ nadzoru budowlanego po ustaleniu wystąpienia którejkolwiek z przesłanek określonych w powyższym przepisie jest zobowiązany do wydania decyzji nakazującej usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości. Obowiązek wykonania robót budowlanych ma przy tym jedynie charakter naprawczy, a sam ich rodzaj oraz zasięg zależy od rodzaju stwierdzonych nieprawidłowości. Rozstrzygnięcie organu powinno uwzględniać zarówno wyniki przeprowadzonej kontroli stanu obiektu, jak i możliwość jego doprowadzenia do właściwego stanu technicznego i estetycznego przez usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości (zob. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Po 688/12; wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 459/15).