Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. II OSK 297/17

Opuszczenie miejsca pobytu w rozumieniu art. 35 ustawy o ewidencji ludności, musi cechować zarówno element faktyczny, polegający na stałym nieprzebywaniu w mieszkaniu, jak i element wolicjonalny, łączony z dobrowolnością zmiany miejsca pobytu. Dla zaistnienia przesłanki opuszczenia miejsca pobytu konieczne jest, aby fizycznemu przebywaniu osoby w innym miejscu pobytu stałego towarzyszył zamiar stałego związania się z tym innym miejscem, urządzenia w nim swego trwałego centrum życiowego. Gdyby zamiaru opuszczenia lokalu wskazany podmiot nie wyraził w sposób jasny, rolą postępowania administracyjnego jest weryfikacja, czy okoliczności sprawy wskazują na istnienie po jego stronie zamiaru trwałego zerwania więzi z miejscem zameldowania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. WSA Jolanta Górska (spr.) Protokolant asystent sędziego Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Go 678/16 w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Go 678/16, oddalił skargę E. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wymeldowania.

Wyrok ten wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] lutego 2016 r., znak: [...], orzekł o odmowie wymeldowania K. W. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w Z. G..

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zebrane w aktach sprawy dowody nie świadczą o tym, że uczestnik postępowania w sposób trwały i definitywny zerwał więzi z lokalem, a co z tym się wiąże, że zaistniały podstawy do wymeldowania go z miejsca pobytu stałego w trybie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 388 ze zm.). Ustalenia w tym zakresie organ poczynił w oparciu o zeznania świadków M. W., P. W., M. K., E. U. - C., K. K., J. K. i M. P., słuchanie stron E. W. oraz K. W., informację udzieloną przez Komisariat Policji II w Z. G., a także informację udzieloną przez Sąd Rejonowy w Z. G. oraz Sąd Okręgowy w Z. G..