Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. II GSK 1864/18

Własność przemysłowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia NSA Andrzej Kuba (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B.. B., N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 2222/17 w sprawie ze skargi B. B., N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr Sp. [...] w przedmiocie unieważnienia patentu na wynalazek oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 lutego 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 2222/17 oddalił skargę B. w N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr Sp. [...] w przedmiocie unieważnienia patentu na wynalazek.

Z uzasadnienia wyriku Sądu I instancji wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia przyjął on następujące ustalenia.

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: "UP"), decyzją z 9 stycznia 2013 r., nr Sp. 469/11, wydaną na podstawie art. 10 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26 poz. 117 ze zm., dalej: "u.w.") w związku z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117 ze zm., dalej: "P.w.p.") oraz art. 98 K.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 P.w.p., unieważnił patent na wynalazek pt.: "Kompozycja farmaceutyczna etynyloestradiolu i drospirenonu i jej zastosowanie" o numerze [....], udzielonego na rzecz B., z siedzibą w B., N. (dalej: "Uprawniony", "Skarżący").

Wniosek o unieważnienie ww. patentu, zgłoszonego 31 sierpnia 2000 r., został wniesiony do UP 13 października 2011 r. przez R.. z siedzibą w B, W (dalej: "Wnioskodawca", "Uczestnik postępowania"). Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy wynalazek w chwili zgłoszenia nie był nowy i wynikał w sposób oczywisty ze stanu techniki oraz wykazywał brak stosowalności, a decyzja o udzieleniu ochrony została wydana z naruszeniem art. 10 i art. 11 u.w. w związku z art. 315 ust. 3 P.w.p. Wnioskodawca uzasadnił swój interes prawny prawem do prowadzenia działalności gospodarczej wynikającym z przepisów Konstytucji RP. Wykazał, że jako konkurent Uprawnionego i producent leku M., w związku z rozpoczęciem wprowadzania tego farmaceutyku na polski rynek, znalazł się w realnej sytuacji zagrożenia ze strony Uprawnionego w postaci żądania zaniechania naruszania spornego patentu przez wprowadzenie tego leku do obrotu w Polsce (Uprawniony złożył 1 października 2010 r., pozew o naruszenie swoich praw z przedmiotowego patentu do Sądu Okręgowego w W., Wydział XVI Gospodarczy).