Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. I FSK 1970/15

Przepis art. 86 ust. 1 u.p.t.u. należy rozumieć w ten sposób, że brak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. w ustawie uregulowań dotyczących kryteriów i metod podziału, które umożliwiłyby podatnikowi określenie podlegającej odliczeniu części naliczonego podatku od towarów i usług związanego z jego działalnością gospodarczą i z działalnością niemającą charakteru gospodarczego, nie dawał podatnikowi podstawy do pełnego odliczenia tego podatku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 484/15 w sprawie ze skargi Gminy R. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2014 r. nr ITPP2/443-1241/14/EB w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Gminy R. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 580 (słownie: pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji (k. 49 i 52-62 akt)

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 484/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: sąd pierwszej instancji), po rozpoznaniu skargi Gminy R. (dalej: Gmina) na interpretację indywidualną Ministra Finansów (dalej: organ podatkowy) z dnia 9 grudnia 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżoną interpretację, określił, że nie może być ona wykonana, a także zasądził zwrot kosztów postępowania.

1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że kwestią sporną w sprawie jest prawo Gminy do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na nabycie usług świadczonych przez kancelarię prawną, a związanych zarówno z czynnościami wykonywanymi przez Gminę w ramach zadań administracyjnych nałożonych na organy samorządowe przepisami prawa, jak i z transakcjami o ewidentnie cywilnoprawnym charakterze, w których Gmina występuje jako podatnik VAT. Sąd zaznaczył, że we wniosku o wydanie interpretacji Gmina wskazała, że w odniesieniu do wydatków mieszanych nie jest w stanie określić zakresu/podziału usług dotyczących czynności wykonywanych przez kancelarię prawną i jednoznacznie przyporządkować ich do wykonywanych przez siebie czynności (opodatkowanych VAT, zwolnionych z tego podatku, niepodlegających opodatkowaniu).