Wyrok NSA z dnia 1 października 2019 r., sygn. II FSK 3595/17

Nie trzeba budować lokali, żeby zostać uznanym za współinwestora. Wspólne przedsięwzięcie to przychód z biznesu.

Gazeta Prawna nr 192/2019

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska (sprawozdawca), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 1 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 91/17 w sprawie ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 10 800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 91/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2016 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 18 kwietnia 2016 r. w części określającej podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 1 359 276 zł oraz uchylającą tę decyzję w części dotyczącej określenia odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie płatności zaliczek na ten podatek za styczeń, luty, październik, listopad i grudzień 2010 r. i w tym zakresie umarzającą postępowanie. Jako podstawę prawną orzeczenia sąd pierwszej instancji powołał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.); dalej: "p.p.s.a.".

Uzasadniając wyrok, sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący - będąc właścicielem nieruchomości zabudowanej (o powierzchni 0,6766 ha położonej w W. przy ul. O.) wraz z P. P., prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą I. w W. - realizował inwestycję polegającą na budowie budynków wielorodzinnych, miejsc postojowych i ich sprzedaży. Organy podatkowe oceniły, że aktywność podatnika w tym zakresie powinna być zakwalifikowana jako wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.); dalej: "u.p.d.o.f.", i uznały, że podatnik w związku z tym przedsięwzięciem nieprawidłowo rozliczył zarówno przychody, jak i koszty ich uzyskania, nie ujął bowiem po stronie przychodów 2010 r. wartości sprzedaży wybudowanych lokali mieszkalnych i miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym, jak również kosztów ich budowy. Natomiast, według podatnika, treść porozumienia wskazuje, że celem stron było wspólne działanie w ramach, którego ryzyko prowadzonej inwestycji i jego koszty będą obciążały kontrahenta, zaś podatnik z tytułu uczestnictwa w tym zamierzeniu otrzyma wynagrodzenie stanowiące 40% zysku osiągniętego ze sprzedaży wybudowanych lokali mieszkalnych i miejsc postojowych.