Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. I FSK 1133/17

Artykuł 141 § 4 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Ponadto, aby zarzut taki mógł stanowić samodzielną podstawę skargi kasacyjnej, wskazana wada uzasadnienia musi być na tyle istotna, że uniemożliwia kontrolę kasacyjną zaskarżonego wyroku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA del. Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. s.c. w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 1571/16 w sprawie ze skargi W. s.c. w R. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 października 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do października 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. s.c. w R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 25.000 (słownie: dwadzieścia pięć tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z 7 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 1293/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę W. s.c. w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 lipca 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r..

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że w wyniku przeprowadzonego u Skarżącej postępowania kontrolnego stwierdzono nieprawidłowości polegające na tym, że uczestniczyła ona w tzw. transakcjach karuzelowych związanych z obrotem olejem rzepakowym. Skarżąca pełniła rolę tzw. bufora. Zawierane transakcje nie miały celu gospodarczego, lecz służyły uzyskaniu nienależnych korzyści podatkowych przez grupę podmiotów tworzących ze Skarżącą poszczególne ogniwa łańcucha (karuzeli). Ustalono mianowicie, że Skarżąca posługiwała się fakturami VAT, wystawionymi przez P.G. w R., jak również wprowadziła do obrotu faktury VAT wystawione na rzecz H. sp.j. w S. oraz dokonywała WDT na rzecz T. s.r.o. z siedzibą w Czechach. Organ I instancji zauważył, że nabyty od P.G. olej rzepakowy miał pochodzić z trzech źródeł, tj. M.B. w W., K.D. w J., B. sp. z o.o. w S. Natomiast odbiorcami oleju rzepakowego zakupionego od Skarżącej przez H. sp.j. były podmioty zagraniczne (czeskie i słowackie), tj. L. s.r.o., K. s.r.o., W. s.r.o., T. s.r.o., W. B.