Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 2512/17

1. Subrogacja jest następstwem faktycznego dokonania spłaty przez osobę trzecią, a nie jakiegokolwiek porozumienia o charakterze zobowiązaniowym (umownym). Osoba trzecia może także wstąpić w prawa zaspokojonego wierzyciela także na mocy umowy zawartej z wierzycielem, lecz może to nastąpić przy spełnieniu wymagań określonych dla umowy cesji.

2. Obowiązek podatkowy wyznacza data wymagalności przychodu, a nie data jego faktycznego uzyskania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Bogusław Dauter, Protokolant Agnieszka Kulesza, po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1673/16 w sprawie ze skargi J.M. i S.M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 października 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2) oddala skargę w całości, 3) zasądza od J.M. i S.M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 1956 (słownie: tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 maja 2017 r., sygn. akt: I SA/Po 1673/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną przez J.M. i S.M. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 października 2016 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego. 1.2 Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika między innymi, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w Koninie decyzją z dnia 2 sierpnia 2016 r., określił S.M. i J.M. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 15.950 zł. W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że S.M. w dniu 16 listopada 2010 r. zawarł z EV. S.A. z siedzibą w W. (obecnie P. S.A.) umowę przelewu wierzytelności, która obejmowała pozostającą do zapłaty wierzytelność związaną z zawartą w dniu 10 grudnia 2001 r. umową sprzedaży - na rzecz E. S.A. - akcji zwykłych imiennych serii A spółki Z. S.A. W umowie z dnia 16 listopada 2010 r. wskazano, że S.M. (cedent) jest wierzycielem E. S.A., a ww. wierzytelność została zasądzona na jego rzecz wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 18 marca 2008 r., o sygn. akt [...]. Wartość wierzytelności na dzień zawarcia umowy przelewu wierzytelności stanowiła kwotę 43.039,58 zł (należność główna) plus ustawowe odsetki oraz koszty procesu. EV. S.A. zobowiązała się zapłacić S.M. za nabytą wierzytelność kwotę 57.828,58 zł oraz 4.569 zł tytułem kosztów procesu. Na mocy aneksu nr 1 do ww. umowy EV S.A., z uwagi na zmienioną ofertę zakupu wierzytelności, zobowiązała się zapłacić dodatkowo za nabytą wierzytelność kwotę 14.689 zł (dodatkowe wynagrodzenie). W dniach 17 i 24 listopada 2010 r. EV S.A. zapłaciła podatnikowi łącznie kwotę 72.517,58 zł tytułem realizacji ww. umowy (43.039,58 zł jako należność główną i 29.478 zł jako odsetki). Kwota 4.569 zł tytułem kosztów procesu została przekazana bezpośrednio na rachunek bankowy pełnomocnika podatnika.