Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 2511/17

Subrogacja jest następstwem faktycznego dokonania spłaty przez osobę trzecią, a nie jakiegokolwiek porozumienia o charakterze zobowiązaniowym (umownym). Osoba trzecia może także wstąpić w prawa zaspokojonego wierzyciela także na mocy umowy zawartej z wierzycielem, lecz może to nastąpić przy spełnieniu wymagań określonych dla umowy cesji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Bogusław Dauter (sprawozdawca), Protokolant Agnieszka Kulesza, po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1647/16 w sprawie ze skargi R.C. i J.C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2) oddala skargę w całości, 3) zasądza od R.C. i J.C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P. kwotę 1908 (słownie: tysiąc dziewięćset osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 9 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1647/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę R.C. i J.C. i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 30 września 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.

Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:

Decyzją z 29 czerwca 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. określił skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 11.139,00 zł.

Decyzją z 30 września 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w P. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że pomimo wystawienia stronie przez E. S.A. informacji PIT-8C za 2010 r., w której wykazano przychód z odpłatnego zbycia papierów wartościowych oraz przychód z tytułu odsetek za zwłokę w zapłacie za akcje pracownicze Z.S.A., w rzeczywistości podatnik otrzymał w 2010 r. zapłatę od A. S.A. z tytułu sprzedaży wierzytelności wobec E. S.A. Na rachunek skarżącego przelano łącznie 49.392,98 zł, tj. kwotę należności głównej w wysokości 29.274,67 zł i kwotę odsetek w wysokości 20.118,31 zł. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 24 listopada 2010 r., doszło do skutecznego przeniesienia wierzytelności związanych z akcjami posiadanymi przez stronę. Otrzymana kwota w wysokości 49.392,98 zł stanowi pełną cenę za zbycie wierzytelności. Wskazana kwota stanowi przysporzenie majątkowe, które należy zaliczyć do przychodów z praw majątkowych w 2010 r., jako przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.). Strona nie dokonała sprzedaży papierów wartościowych oraz nie była ona obowiązana do składania zeznania podatkowego PIT-38 i opodatkowania uzyskanej kwoty jako dochodu ze sprzedaży papierów wartościowych. W ocenie organu II instancji otrzymana przez stronę kwota 49.392,98 zł stanowiła przychód z praw majątkowych. Konsekwencją zaliczenia omawianej kwoty do przychodów z praw majątkowych jest jej opodatkowanie na zasadach ogólnych. Organ II instancji wyjaśnił również, że zastosowanie w sprawie znajduje art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., który jako przychody uznaje przede wszystkim otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne. Decydujące znaczenie w sprawie ma moment otrzymania przez stronę środków pieniężnych, który miał miejsce w 2010 r. Mając na uwadze, że strona nie poniosła żadnych kosztów związanych z uzyskaniem przychodu z tytułu sprzedaży wierzytelności, dochód ze sprzedaży tego prawa jest równy uzyskanemu przychodowi i wynosi 49.392,98 zł. Dochód ten powinien przy tym zostać wykazany w zeznaniu podatkowym za 2010 r., w pozycji prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 u.p.d.o.f. Tymczasem w złożonym zeznaniu PIT-38 za 2010 r. strona część tej kwoty zadeklarowała jako kwotę przychodu/dochodu w wysokości 20.118,31 zł, tj. przychód ze sprzedaży wierzytelności w części dotyczącej ustawowych odsetek. Zaznaczono, że zadeklarowany w zeznaniu PIT-38 oraz zapłacony podatek został zwrócony na wniosek podatnika. Odnośnie zarzutu przedawnienia zobowiązania podatkowego za 2010 r., wskazano, że zobowiązanie to ulegnie przedawnieniu dopiero z dniem 31 grudnia 2016 r. Odnosząc się do zarzutów naruszenia art. 72 § 1 pkt 1 w zw. z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 613 ze zm., dalej: o.p.) organ wskazał, że przepisy te definiują pojęcie nadpłaty, gdy tymczasem w niniejszej sprawie określono wysokość zobowiązania podatkowego.