Wyrok NSA z dnia 6 marca 2019 r., sygn. I FSK 243/17

Interpretacje podatkowe; Podatek od towarów i usług

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. Sp. z o. o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 października 2016 r. sygn. akt III SA/Gl 699/16 w sprawie ze skargi D. Sp. z o. o. w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2016 r. nr [...], 3) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz D. Sp. z o. o. w K. kwotę 1.137 (słownie: jeden tysiąc sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 25 października 2016 r. sygn. akt III SA/Gl 699/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach ("WSA") oddalił skargę wniesioną przez Skarżącą - D. sp. z o.o. w K., na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 12 lutego 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. WSA przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

2.1. Wniosek o wydanie interpretacji dotyczył zdarzenia przyszłego, którego opis Skarżąca uzupełniła na wezwanie organu interpretacyjnego. Jak wyjaśniła, prowadzi działalność handlowo-usługową, tj. sprzedaje urządzenia, oprogramowanie, usługi z branży IT i szkolenia oraz artykuły budowlane, przy czym w KRS wpisano też "pozostałe usługi udzielania kredytów" (PKWiU 64.92). Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który rozlicza "strukturą", zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej "u.p.t.u.". Skarżąca planuje udzielenie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po otrzymaniu zabezpieczeń (hipoteka, weksle, poręczenie), dwóch pożyczek w łącznej kwocie 10 mln zł (po 5 mln każda) jednemu podmiotowi, który jest czynnym podatnikiem VAT. Pożyczkobiorcą jest podmiot znany Skarżącej od kilku lat, z którym współpracowała przy zakupie nieruchomości - nie jest to podmiot powiązany z nią. Pożyczki będą udzielone z wolnych środków finansowych, wygospodarowanych z podstawowej działalności operacyjnej. Zamiarem Skarżącej jest czerpanie z tych środków zysku w postaci oprocentowania pożyczki. Udzielenie pożyczek nie będzie stanowiło podstawowego przedmiotu działalności Skarżącej i nie jest konieczne do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej - jest to forma zagospodarowania wolnych środków, utrzymujących się na wysokim stałym poziomie (ok. 40-45 mln zł). Skarżąca posiada lokaty bankowe, ale przy ich niskim oprocentowaniu otrzymała korzystną finansowo propozycję zagospodarowania części wolnych środków finansowych. Udzielenie pożyczek będzie dla Skarżącej czynnością pomocniczą, która nie stanowi bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności.