Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 256/17

Wynikający z art. 14c § 1 O.p. obowiązek przedstawienia oceny stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny nie oznacza konieczności dokonywania oceny innych interpretacji oraz orzeczeń sądów administracyjnych, przywołanych przez zainteresowanego dla wzmocnienia prezentowanej przez niego argumentacji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Cezary Koziński, protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 872/16 w sprawie ze skargi C. [...] z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 5 maja 2016 r. nr ITPB3/4510-117/16-2/AD w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 3 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 872/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyniku rozpoznania skargi C. [...] sp. z o.o. z siedzibą w S. (dalej: skarżąca) uchylił w całości interpretację indywidualną Ministra Finansów (dalej: organ podatkowy, MF) z 5 maja 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku organ podatkowy na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) zarzucił naruszenie następujących przepisów:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 22 ust. 4-4b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. - Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.) w zw. z art. 93 c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. - Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm., dalej: o.p.) poprzez ich błędną wykładnię i nieprawidłową ocenę możliwości zastosowania do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego polegającą na uznaniu przez sąd, że skarżąca w sytuacji gdy przejęła udziały przyznane jej w planie podziału, to przejęła wszelkie prawa i obowiązki związane z tymi konkretnie udziałami, tj. że wypłata dywidendy oraz innych (dochodów) przychodów z tytułu udziału w zyskach spółki przed upływem dwuletniego okresu, o którym mowa w art. 22 ust. 4a u.p.d.o.p., nie doprowadzi do utraty zwolnienia od podatku określonego w art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p., podczas gdy prawidłowa wykładnia ww. przepisów powinna prowadzić do wniosku, że aby skarżąca przejęła wszelkie prawa i obowiązki (w związku z przejmowaną zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa), prawa i obowiązki te winny powstać (ulegać konkretyzacji) przed dniem podziału, a ponadto użyte w art. 22 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.p. określenie "bezpośrednio" odnosi się do nieprzerwanego dwuletniego posiadania nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendę (art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p.), to w takim razie w momencie, kiedy skarżąca przejęła udziały przyznane jej w planie podziału i nastąpi wypłata dywidendy oraz innych (dochodów) przychodów z tytułu udziału w zyskach spółki przed upływem dwuletniego okresu, o którym mowa w art. 22 ust. 4a u.p.d.o.p., nie zostanie spełniony warunek posiadania przez skarżącą uzyskującą dochody (przychody) z dywidend, udziałów nieprzerwanie przez okres dwóch lat, bowiem zwolnienie z podatku określone w art. 22 ust. 4a u.p.d.o.p. w zw. z art. 22 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.p. dotyczy sytuacji, w której spółka otrzymującą wynagrodzenie musi wykazać bezpośredniość posiadania oraz nieprzerwanie dwuletniego posiadania nie mniej niż 10% udziałów (akcji);