Postanowienie NSA z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. I OSK 247/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1157/17 o odrzuceniu skargi K. P. na decyzję Centralnej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. 2

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem odrzucił skargę K. P. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Centralnej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

W jego uzasadnieniu podał, że zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję [...] Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w O. z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...], którą umorzono postępowanie w sprawie "ustalenia związku choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby", jako bezprzedmiotowe. Zapadły one w następującym stanie faktycznym: K. P. w dniu [...] listopada 2015 r. został skierowany przez Komendanta Powiatowego Policji w L. W. do Komisji I instancji celem oceny skutków zdarzenia mającego miejsce w dniu [...] listopada 2014 r. w czasie wykonywania czynności służbowych. Zdarzenie to spowodowało m.in. zwolnienie lekarskie w związku z koniecznością hospitalizacji funkcjonariusza. Powodem umorzenia postępowania było ustalenie, że owego zdarzenia nie zakwalifikowano jako wypadek (p. protokół z dnia [...] października 2015 r., nr [...]). Brak urazu i nieuznanie zdarzenia za wypadek, zdaniem organu, czyniło postępowanie bezprzedmiotowym, dlatego je umorzono na podstawie art. 105 § 1 K.p.a. Stanowisko to podzieliła Komisja II instancji. Skargę na tę decyzję złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. P., domagając się jej uchylenia. Skarżący wyjaśnił, iż podczas interwencji w dniu [...] listopada 2014 r. w czasie pełnienia służby doszło do bezpośredniego kontaktu skóry jego rąk z krwią osoby podejrzanej o nosicielstwo wirusa HIV i będącej nosicielem wirusa HCV. Nadmienił, że od [...] do [...] listopada 2014 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, był też poddany obserwacji i profilaktyce polegającej na przyjmowaniu leków antywirusowych. Zdaniem skarżącego zwolnienie lekarskie spowodowane przyczyną (schorzeniem) mającą związek z wykonywaną służbą winno być podstawą do wypłacenia 100 % uposażenia za ten okres.