Wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. I OSK 1675/17

Administracyjne postępowanie; Nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie NSA Monika Nowicka del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 2/17 w sprawie ze skargi Gminy S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2016 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz Gminy S. kwotę 1377 (tysiąc trzysta siedemdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 2/17 na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę Gminy S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2016 r. nr [...] wydaną w oparciu o art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 k.p.a. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, działając na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 k.p.a., stwierdził nieważność wydanej na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.) decyzji Wojewody [...] z [...] września 1991 r. nr [...] o nieodpłatnym przekazaniu na własność Gminy S. nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi położonych w obrębie T. o łącznym obszarze 4,8136 ha, w części odnoszącej się do aktualnych działek nr: [...], [...], [...], [...], [...] i [...], dla których prowadzone są odpowiednio księgi wieczyste nr [...] (dla działek nr [...] i [...]) oraz [...] (dla pozostałych działek). Decyzją z dnia [...] października 2016 r. organ utrzymał swoją decyzję w mocy. W uzasadnieniu wskazał, że nieruchomość została przejęta na własność państwa od H. K. na podstawie decyzji Naczelnika Gminy w S. z [...] stycznia 1977 r. nr [...] wydanej w oparciu o art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1969 r. Nr 69, poz.159). Decyzją z [...] grudnia 2013 r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nieważność powyższej decyzji Naczelnika Gminy w S. w części dotyczącej m.in. działek nr [...], [...], [...], [...], [...] i [...], jako wydanej bez podstawy prawnej (art. 156 § 1 pkt 2 in principio k.p.a.). W tej sytuacji - ze względu na skutek ex tunc tej decyzji - objęte komunalizacją działki na dzień wydania przez Wojewodę [...] decyzji (tj. [...] września 1991 r.) nie stanowiły własności ogólnonarodowej (państwowej). Nie mogły więc podlegać przekazaniu na rzecz gminy na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Organ stanął na stanowisku, że nie jest przeszkodą do stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji upływ czasu od jej wydania. Podkreślił, że jest zobligowany do stosowania wszystkich powszechnie obwiązujących przepisów, o ile przepisy te nie zostaną derogowane jako niezgodne z normami wyższego rzędu.