Wyrok NSA z dnia 17 października 2018 r., sygn. II OSK 2566/16

Zagospodarowanie przestrzenne

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant asystent sędziego Aleksandra Tokarczyk po rozpoznaniu w dniu 17 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. R., J. Ż., L. K., M. W., J. J. R., A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2909/15 w sprawie ze skarg A. R., J. Ż. L. K., M. W., J. J. R., K. B. K., A. C. na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] w rejonie ul. [...] 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 marca 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2909/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi A. R., J. Ż., L. K., M. W., J. J.R., K. B. K. i A. C. (dalej określanych jako skarżący) na uchwałę Rady m. st. Warszawy z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] w rejonie ul. [...].

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał, że skarżący działając na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515, ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r. 994, ze zm.) po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa wnieśli skargi na wyżej opisaną uchwałę Rady m. st. Warszawy (dalej powoływanej jako uchwała lub plan miejscowy), domagając się stwierdzenia jej nieważności.

W skargach wniesionych do Sądu skarżący zarzucili naruszenie szeregu przepisów:

- art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, ze zm., dalej powoływanej k.c.) w związku z art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz .U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r., poz. 1945; dalej powoływanej jako ustawa) z uwagi na rażące naruszenie prawa własności do nieruchomości objętych ustaleniami planu miejscowego poprzez ustanowienie nieracjonalnych, nieproporcjonalnych i nieuzasadnionych ograniczeń prowadzących do naruszenia istoty tego prawa; przekroczenie granic władztwa planistycznego oraz naruszenie zasady proporcjonalności;