Wyrok NSA z dnia 9 października 2018 r., sygn. I OSK 1701/18

Nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Starosty [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 grudnia 2017 r. sygn. akt II SAB/Bd 107/17 w sprawie ze skargi E. S.A. z siedzibą w J. na bezczynność Starosty [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2017 r. sygn. akt II SAB/Bd 107/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. S.A. w J. na bezczynność Starosty [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości, zobowiązał Starostę [...] do rozpatrzenia wniosku E. S.A. w J. z 22 marca 2017 r. w terminie 30 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, stwierdził, że Starosta [...] dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało podjęte na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.

E. S.A. z siedzibą w J., dalej jako "Spółka", wystąpiły ze skargą na bezczynność Starosty [...], dalej jako "Starosta", w związku z pozostawieniem bez rozpoznania wniosku w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. W uzasadnieniu Spółka podała, że pismem z dnia [...] marca 2017 r. złożyła wniosek o wydanie decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości w oparciu o art. 124 ust. 1 i 2 w zw. z art. 124 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. 1997 nr 115 poz. 741 ze zm.), dalej jako "u.g.n.". Następnie w odpowiedzi na pismo Starosty z dnia 31 marca 2017 r. wzywające do usunięcia braków formalnych wniosku, Spółka wskazała, że ustawodawca wyłączył z postępowania dotyczącego nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym obowiązek przeprowadzenia rokowań. Stosownie do dyspozycji art. 124 a u.g.n., przepisy art. 124 ust. 1-2 i 4-7, art. 124b oraz art. 125 i art. 126 stosuje się odpowiednio do nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym. Zatem w postępowaniu dotyczącym nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym, ustawodawca wyłączył zastosowanie art. 124 ust. 3 u.g.n., który to przepis nakłada na inwestora obowiązek przeprowadzenia rokowań z właścicielem, zaś do wniosku należy dołączyć dokumenty z tych rokowań. Z kolei o tym czym jest nieuregulowany stan prawny nieruchomości, stanowią przepisy art. 13 ust. 6 i 7 u.g.n. Przez nieruchomość o nieuregulowanym stanie prawnym rozumie się nieruchomość, dla której ze względu na brak księgi wieczystej, zbioru dokumentów albo innych dokumentów nie można ustalić osób, którym przysługują do niej prawa rzeczowe. Przepis ust. 6 stosuje się również, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie żyje i nie przeprowadzono lub nie zostało zakończone postępowanie spadkowe. Okoliczności przedmiotowej sprawy wypełniają tę definicję, gdyż jeden ze współwłaścicieli, Z.S. zmarł i nie zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe. Wyłączenie z postępowania prowadzonego w trybie art. 124 a u.g.n. przepisu art. 124 ust. 3 u.g.n. powoduje, że nie ma podstaw do żądania przez organ, dokumentacji potwierdzającej przeprowadzenie takich rokowań z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości. Skarżąca podniosła, że gdyby nawet nieruchomość miała uregulowany stan prawny, a jeden ze współwłaścicieli jednoznacznie odmówiłby wyrażenia zgody na założenie urządzeń, wówczas również traci sens rokowanie z pozostałymi współwłaścicielami, gdyż brak zgody choćby jednego z nich czyni niemożliwym zawarcie w tej kwestii porozumienia.