Wyrok NSA z dnia 17 października 2018 r., sygn. II OSK 2524/16

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant asystent sędziego Aleksandra Tokarczyk po rozpoznaniu w dniu 17 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 2351/15 w sprawie ze skargi A. S. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 2351/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę skarżącej na zaskarżone postanowienie Ministra Zdrowia w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r., znak: [...], Wojewoda [...] nałożył na skarżącą grzywnę w wysokości 420 zł w celu przymuszenia do poddania syna skarżącej obowiązkowym szczepieniom ochronnym oraz wezwał do wykonania obowiązku poddania dziecka szczepieniom ochronnym wskazanym w tytule wykonawczym.

Grzywna została nałożona na skarżącą w związku z jej odmową poddania dziecka szczepieniu i po wezwaniu skarżącej do stawienia się z dzieckiem w wybranym punkcie szczepień w celu ich wykonania.

Zażalenie na ww. postanowienie wniosła skarżąca.

Zaskarżony postanowieniem Minister Zdrowia utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

Minister wskazał na istnienie obowiązku poddania dziecka szczepieniom, chyba że uprzednie badanie lekarskie wykaże określone przeciwwskazania. W przypadku dzieci obowiązek ten spoczywa na rodzicach (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi). Powołując się na treść art. 28 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwanej dalej "u.p.e.a.", wskazał na istotę grzywny w celu przymuszenia, która w niniejszej sprawie została nałożona w związku z uchylaniem się zobowiązanego od wykonania obowiązku szczepienia u dziecka. Organ podkreślił, że grzywna została ustalona zgodnie z zasadą celowości oraz zasadą stosowania najmniej uciążliwego środka egzekucyjnego. Minister w odniesieniu do podnoszonej przez skarżącego argumentacji dotyczącej niemożliwości spełnienia ww. obowiązku wskazał, że obowiązek ten wynika z obowiązujących przepisów prawa, a wykaz obowiązkowych szczepień ochronnych i grupy osób obowiązanych do poddania się tym szczepieniom zostały określone w art. 17 ust. 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi i rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych wydanym na podstawie upoważnienia zawartego w art. 17 ust. 10 ww. ustawy. Ponadto terminy realizacji obowiązku wykonania poszczególnych szczepień są uwarunkowane zaleceniami, jakie definiuje Program Szczepień Ochronnych w zależności od kalendarzowego wieku dziecka. W związku z powyższym Minister Zdrowia stwierdził, że brak jest podstaw do uznania zaskarżonego postanowienia za niezgodne z art. 119 § 1 u.p.e.a. Odnosząc się zarzutu naruszenia przez organ art. 10 i art. 81 K.p.a. organ odwoławczy uznał, że skarżąca nie wykazała, aby Wojewoda uniemożliwił jej dokonanie konkretnej czynności procesowej, zaś Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny informował skarżącą niejednokrotnie o tym, że w sytuacji niezaszczepienia dziecka zostanie wszczęte przeciwko niej postępowanie egzekucyjne.