Wyrok NSA z dnia 7 marca 2018 r., sygn. I OSK 2285/16

Szkolnictwo wyższe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. NSA Jerzy Krupiński Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Kr 1331/14 w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od I. K. na rzecz Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 2 grudnia 2015 r., III SA/Kr 1331/14 oddalił skargę I. K. na decyzję Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że zgodnie z art. 207 ustawy z 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572 ze zm., zwanej dalej p.s.w.) 1) do decyzji, o których mowa w art. 169 ust. 10 i 11 oraz art. 196 ust. 3, decyzji podjętych przez organy uczelni, kierownika studiów doktoranckich lub dyrektora jednostki naukowej w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego i doktoranckiego, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego. 2) Decyzje wydawane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 k.p.a.

Decyzja w przedmiocie opłaty za powtarzanie roku należy do kategorii decyzji podjętych w indywidualnych sprawach studentów, o których mowa w art. 207 ust. 1 p.s.w. Wbrew więc twierdzeniom skargi w tej sprawie nie mamy do czynienia z tzw. "nieaktem." Nieakt, to nic innego jak czynność prawna nieistniejąca. Sytuacja taka może powstać w dwóch przypadkach: gdy wydano decyzję w nieistniejącym postępowaniu lub gdy w prawnie istniejącym postępowaniu wydano nieistniejącą decyzję. Pierwszy przypadek zachodzi, gdy brak jest zdolności do prowadzenia postępowania przez podmiot, który je podjął lub prowadzi, albo jest legitymowany podmiot, ale nie istnieje strona. Drugi przypadek zachodzi, gdy decyzja nie ma prawnych cech o charakterze zewnętrznym lub nie została doręczona stronie.