Wyrok NSA z dnia 15 marca 2018 r., sygn. I OSK 2648/17

Do opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny zastosowanie ma art. 89 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (u.s.g.), który stanowi, że jeżeli prawo uzależnia ważność rozstrzygnięcia organu gminy od jego zatwierdzenia, uzgodnienia lub zaopiniowania przez inny organ, zajęcie stanowiska przez ten organ powinno nastąpić nie później niż w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego rozstrzygnięcia lub jego projektu, z zastrzeżeniem ust. 1a. Jeżeli organ wymieniony w ust. 1 lub 1a nie zajmie stanowiska w sprawie, rozstrzygnięcie uważa się za przyjęte w brzmieniu przedłożonym przez gminę, z upływem terminu określonego w ust. 1 lub 1a (art. 89 ust. 2 u.s.g.). Wprowadzenie nowej regulacji procesowej, zawartej w art. 59 ust. 2c ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zgodnie z którą opinia, o której mowa w ust. 2, jest wydawana w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie do ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania - w przypadku postanowienia wydanego przez kuratora oświaty niczego nie zmienia w kwestii stosowania rozwiązania przyjętego w art. 89 u.s.g. W szczególności między tymi przepisami nie ma zależności lex specialis - lex generalis, ponieważ przepisy te regulują dwie odmienne kwestie.Pierwszy wprowadza określone rozwiązanie procesowe, tj. nakazuje stosować w sprawie wydania opinii przepisy k.p.a. dotyczące postanowień, na które służy zażalenie. Drugi natomiast dotyczy sprawowania nadzoru nad samorządem terytorialnym. Przepis ten reguluje bowiem zakres uprawnień organu sprawującego nadzór i termin, w którym przysługuje mu uprawnienie nadzorcze w postaci wyrażenia stanowiska odmownego odnośnie do zamierzonego rozstrzygnięcia organu gminy, w przypadku gdy „prawo uzależnia ważność rozstrzygnięcia organu gminy od jego zatwierdzenia, uzgodnienia lub zaopiniowania przez inny organ". W przepisie tym użyto sformułowania „inny organ", co oznacza, że przepis ten dotyczy każdego organu posiadającego kompetencję do „zatwierdzenia, uzgodnienia lub zaopiniowania" rozstrzygnięcia organu gminy, a nie tylko organów nadzoru w rozumieniu przepisów ustawy o samorządzie gminnym. Nieracjonalne byłoby bowiem rozwiązanie prawne, które umożliwiałoby organowi posiadającemu uprawnienia nadzorcze o charakterze prewencyjnym paraliżowanie wykonywania zadań organów samorządu terytorialnego przez pozostawanie w bezczynności przez nieokreślony bliżej okres czasu.