Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2018 r., sygn. II OSK 1095/16

Planowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy inspektor sądowy Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rada Miejska w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 939/15 w sprawie ze skargi M. M. i A. M. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części obszaru miasta [...] oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 29 stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 939/15 w sprawie ze skargi M. M. i A. M. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...]2006 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części obszaru miasta [...]:

1. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 8 ust. 1 pkt 3,

2. stwierdził, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie pkt 1 niniejszego wyroku do dnia uprawomocnienia się wyroku.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:

W dniu Rady [...] 2006 r. Rada Miejska w [...] podjęła uchwałę nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części obszaru miasta [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi kontrolując zaskarżoną uchwałę wskazał, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, że wywiedziona skarga przez M. M. i A. M. jest formalnie dopuszczalna i została wniesiona z zachowaniem terminu. Wniesienie skargi w sprawie zostało bowiem poprzedzone skierowaniem przez skarżących do organu administracji wezwania do usunięcia naruszenia prawa, które to wezwanie pozostało bezskuteczne. W sprawie skarżący wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skierowali do organu w dniu 7 sierpnia 2015 roku, zatem sześćdziesięciodniowy termin na wniesienie skargi ekspirował z dniem 6 października 2015 roku. Tymczasem skarga została wniesiona, za pośrednictwem organu, w dniu 30 września 2015 roku. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skarżący otrzymali w dniu 7 października 2015 roku, zatem po upływie terminu do wniesienia skargi.