Wyrok NSA z dnia 14 września 2018 r., sygn. I GSK 201/15

Podatek akcyzowy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Mleczko- Jabłońska Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak- Osetek Protokolant Marta Woźniak po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 września 2014 r. sygn. akt III SA/Po 1668/13 w sprawie ze skargi K. (...) S.A. w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia (...) września 2013 r. nr (...) w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu na rzecz K. (...)S.A. w P. 1000 (tysiąc) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt III SA/Po 1668/13 po rozpoznaniu skargi K. P. Spółki Akcyjnej w P. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia (...) maja 2008r. nr (...), zasądził zwrot kosztów postępowania, oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Sąd I instancji rozstrzygał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Spółka złożyła deklarację dla podatku akcyzowego AKC-2 na miesiąc listopad 2003 r., wykazując zobowiązanie podatkowe z tytułu sprzedaży piw smakowych. Podatek akcyzowy wykazany w deklaracji został zapłacony przez podatnika.

Następnie Spółka wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży piwa aromatyzowanego w miesiącu listopadzie 2003 r., wywodząc, że cukier dodany po zakończeniu fermentacji nie może być uważany za składnik ekstraktu brzeczki podstawowej, a zawarty w produkcie gotowym cukier należy osobno oznaczyć analitycznie i odjąć od ekstraktu rzeczywistego piwa, zanim zostanie on podstawiony do wzoru Ballinga. Podstawą wyliczenia zapłaconej kwoty podatku akcyzowego było zatem błędne przyjęcie, że wartość stopnia Plato wynosiła 14,5%. Spółka podniosła, że przyjęta we wniosku skorygowana ilość stopni Plato (8,8%) odzwierciedla maksymalną, możliwą wartość tego parametru, która mogła być osiągnięta w zastosowanym procesie produkcyjnym.