Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2018 r., sygn. II GSK 1197/16

Gry losowe

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Sieńczyło- Chlabicz sędzia NSA Cezary Pryca sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Sylwia Nerkowska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 1980/15 w sprawie ze skargi [...] na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 października 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 1980/15 oddalił skargę [...] na postanowienie Ministra Finansów z [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania postanowienia ostatecznego odmawiającego przedłużenia zezwolenia na prowadzenie gier na automatach w [...].

Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące okoliczności faktyczne i prawne.

I

Minister Finansów postanowieniem z [...] listopada 2010 r. odmówił [...] (dalej: spółka, strona lub skarżąca) przedłużenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach w [...]. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 138 ust. 1 w związku z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 ze zm.- dalej: u.g.h. lub ustawa o grach hazardowych) zezwolenia takie, jakie posiadała spółka nie mogą być przedłużane.

Pismem z 10 października 2012 r. spółka wniosła o wznowienie postępowania zakończonego wspomnianym postanowieniem z [...] listopada 2010 r. Jako podstawę wznowienia wskazała art. 240 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. - dalej: O.p. lub ordynacja podatkowa) powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C-214/11i C-217/11.