Wyrok NSA z dnia 31 marca 2017 r., sygn. II GSK 571/16

Wyznaczone w przepisach przejściowych granice czasowe zachowania dotychczasowych uprawnień tj. do czasu wygaśnięcia udzielonych zezwoleń, związane z zastąpieniem zezwoleń koncesjami na prowadzenie kasyna gry, nie pozwalają na wydawanie, po wejściu w życie nowej ustawy, nowych zezwoleń na starych zasadach.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal (spr.) Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Sylwia Nerkowska po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A] Sp. z o.o. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 2062/15 w sprawie ze skargi [A] Sp. z o.o. w O. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

I.

Decyzją z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] Minister Finansów przedłużył [A] Sp. z o.o. w O. (dalej jako Skarżąca, Spółka) zezwolenie na prowadzenie salonu gier na automatach w [...].

II.

Pismem z dnia 5 lipca 2013 r. Skarżąca zwróciła się do Ministra Finansów o przedłużenie zezwolenia nr [...] z dnia [...] maja 2008 r. Powołała się do na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. (sygn. C-213/11 Fortuna i inni), wskazując, że przepisy ustawy o grach hazardowych są przepisami technicznymi i jako takie wymagały stosownej notyfikacji.

III.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] Minister Finansów odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach stwierdzając, że ustawa o grach hazardowych nie przewiduje możliwości ich przedłużania.

IV.

Po rozpatrzeniu zażalenia Spółki, Minister Finansów postanowieniem z dnia [...] października 2013 r., nr [...], na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239 i art. 165a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., aktualny tekst jednolity Dz. U. z 2017 poz. 201 - dalej jako O.p.) w zw. z art. 8, art. 129 ust. 1 oraz art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm., aktualny tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 471 ze zm. - dalej jako u.g.h.) utrzymał w mocy swoje poprzednie postanowienie.