Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2018 r., sygn. II FSK 1862/18

Jeżeli wyklucza się to, iż kontrolowany przyczynił się do opóźnienia, o którym mowa w art. 24 ust. 6 u.k.s., to nie można jednocześnie traktować jego zachowań procesowych, takich, które nie wykraczają poza ramy dopuszczalnych i akceptowalnych działań przysługujących podatnikowi (kontrolowanemu), jako będących źródłem opóźnienia powstałego z przyczyn niezależnych od organu. W takim razie rozdzielenie w ogóle tych dwóch przesłanek, przewidzianych w przepisie art. 24 ust. 6 u.k.s., byłoby pozbawione uzasadnienia. Wypełnianie przez organ obowiązków procesowych jest często skorelowane z uprawnieniami strony, jednak nie umniejsza to temu, że jeżeli działania podatnika nie przyczyniają się do opóźnienia, organ powinien działać tak, by zachować termin, o którym mowa w art. 24 ust. 5 u.k.s.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Jan Grzęda (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma, , po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 429/17 w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za luty, maj, lipiec, sierpień i październik 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz M. K. kwotę 560 (słownie: pięćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.