Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 1266/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 1050/17 w sprawie ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do listopada 2008 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od C. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 10.218 (słownie: dziesięć tysięcy dwieście osiemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 14 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Gl 1050/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną przez C. sp. z o.o. z siedzibą w Z. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 maja 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 października 2017 r., sygn. akt I FSK 258/17 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 listopada 2016 r., sygn. akt III SA/Gl 1276/16, którym w wyniku skargi C. sp. z o.o. (dalej: "spółka lub "skarżąca") uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 maja 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do listopada 2008 r. W uzasadnieniu NSA podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji w zakresie, w którym zgodził się z organami podatkowymi co do tego, że spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, na których jako dostawcy figurują firmy PHU M. i Z. [...]. Firma M. była bowiem podmiotem nieistniejącym, natomiast firma Z. T.A. nie dokonywała transakcji sprzedaży złomu, ponieważ go wcześniej nie nabywała. Zaakceptował również stanowisko Sądu pierwszej instancji co do uznania za prawidłowe stwierdzenie przez organy podatkowe, że spółka nie dołożyła należytej staranności podczas przeprowadzania transakcji, udokumentowanych fakturami pochodzącymi od firmy P.Z.