Wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 286/17

Dokumenty prywatne, mogąc oczywiście stanowić źródło dowodowe dla organów podatkowych, nie korzystają ze szczególnej mocy dowodowej, a jedynie stanowią dowód tego, że osoba, która taki dokument podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 k.p.c.). Z dokumentem prywatnym art. 245 k.p.c. wiąże wzruszalne domniemanie jego prawdziwości i autentyczności pochodzenia zawartego w nim oświadczenia od wystawcy, który go podpisał. Formalna moc dowodowa dokumentu prywatnego nie rozciąga się na okoliczności towarzyszące złożeniu oświadczenia; nie przesądza ona sama przez się o mocy materialnej dokumentu (kwestii jego ważności, skuteczności, a także prawdziwości). Dokument prywatny nie jest więc uznawany za dowód rzeczywistego stanu rzeczy.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant asystent sędziego Eliza Kusy, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 października 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 895/16 w sprawie ze skargi K. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 24 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od października do grudnia 2008 r. oraz od lutego do października 2009 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 24 maja 2016 r. nr [...], 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. na rzecz K. F. kwotę 14.367 (słownie: czternaście tysięcy trzysta sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji (k. 41 i 47-60 akt)

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 października 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 895/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: sąd pierwszej instancji) oddalił skargę K. F. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. (dalej: organ odwoławczy) z dnia 24 maja 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług od października do grudnia 2008 r. oraz od lutego do października 2009 r.