Wyrok NSA z dnia 6 lipca 2018 r., sygn. I FSK 1579/16

W kontekście art. 119 ust. 3 u.p.t.u. oraz art. 306 - art. 310 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej znaczenie pojęcia "podróżny" należy rozumieć szeroko ("podejście oparte na kliencie"), przy czym procedura VAT marża ma zastosowanie, gdy bezpośrednim odbiorcą usługi jest każdy klient (instytucja, przedsiębiorca, biuro podróży).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. Sp. z o. o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 217/16 w sprawie ze skargi S. Sp. z o. o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 4 stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za II, III i IV kwartał 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. na rzecz S. Sp. z o. o. z siedzibą w S. kwotę 3800 (trzy tysiące osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I. Zaskarżonym wyrokiem z 15 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 217/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie ("WSA") oddalił skargę Skarżącej - S. sp. z o.o. w S., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. ("Dyrektor IS") z 4 stycznia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

WSA przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

II. Decyzją z 22 maja 2015 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. ("Dyrektor UKS") określił Skarżącej zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za II, III i IV kawartał 2013 r.

Skarżąca prowadziła działalność gospodarczą polegającą na organizowaniu dla odbiorców indywidualnych i zbiorowych kompleksowych usług turystycznych, które opodatkowywała na zasadach szczególnej procedury opodatkowania marży w turystyce ("VAT marża"), określonych w art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) dalej "u.p.t.u.", stosując podstawową (23%) stawkę podatku. Jako organizator imprez turystycznych Skarżąca nie korzystała z własnego zaplecza technicznego, a nabywała usługi i towary od innych podatników, zapewniając w ten sposób między innymi miejsce zakwaterowania, wyżywienie, środki transportu do przewozu uczestników i ubezpieczenie. Skarżąca zawierała również na czas trwania imprezy umowy zlecenia z osobami stanowiącymi kadrę wychowawczą i instruktorską. Zorganizowała szereg wyjazdów na konferencje, studyjnych, obozów naukowych, rehabilitacyjnych, socjoterapeutycznych zarówno krajowych, jak i zagranicznych na rzecz kontrahentów - jednostek samorządu terytorialnego, osób prawnych, gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych, szkół wyższych, agencji i stowarzyszeń.