Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 3628/17

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Cezary Koziński, , po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 204/17 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 21 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji

1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę,

2) zasądza od P. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 204/17) w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 21 grudnia 2016 r. w przedmiocie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.

Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zaskarżonym postanowieniem Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy S. z dnia 5 października 2016 r., nadające rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji Wójta Gminy z dnia 3 października 2016 r. w przedmiocie określenia Spółce podatku od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 92.033 zł.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, strona skarżąca wystąpiła z żądaniem uchylenia postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 grudnia 2016 r. oraz poprzedzającego go postanowienia organu pierwszej instancji, a nadto, zgłosiła wniosek o zwrot kosztów postępowania wywołanych wniesieniem skargi. Skarżonemu postanowieniu strona zarzuciła naruszenie: art. 239a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm., dalej: O.p.) poprzez nałożenie rygoru natychmiastowej wykonalności w sytuacji, w której w obrocie prawnym nie było jeszcze decyzji nieostatecznej, której nadano rygor, co wyklucza nadanie rygoru; art. 239b § 2 O.p. poprzez nieuprawdopodobnienie, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane i przyjęcie, że zbliżający się upływ terminu przedawnienia i fakt niedokonania wpłaty zobowiązania określonego decyzją jest wystarczającą przesłanką do nadania decyzji wymiarowej rygoru natychmiastowej wykonalności; art. 187 § 1 w związku z art. 122 O.p., art. 121, art. 191 i art. 210 § 4 O.p. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności faktycznych mogących mieć wpływ na wynik sprawy w związku z doręczeniem decyzji wymiarowej po dniu doręczenia postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej.