Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. I FSK 1002/16

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda - Ossowska, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Ewa Rojek (spr.), Protokolant Monika Osial, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Bk 795/15 w sprawie ze skargi D. M. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B.) z dnia 21 maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. M. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1 Zaskarżonym wyrokiem z 9 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Bk 795/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę D. M. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 21 maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2010 r.

1.2 Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z 21 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z 25 lutego 2015 r., nr [...], w której określono D. M. W. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2010 r. Organ drugiej instancji ustalił, że skarżąca w rozliczeniu za miesiące styczeń - grudzień 2010 r. uwzględniła podatek naliczony z faktur wystawionych przez J. T. M. prowadzącego firmę A.. Z faktur wynika, że przedmiotem dostaw była śruta sojowa w łącznej ilości 1.331,93 ton. W sprawie zgromadzono materiał dowodowy świadczący o tym, że J. T. M. nie dysponował tym towarem, co oznacza, że wystawione przez niego faktury VAT nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Jego rola polegała na udostępnieniu danych niezarejestrowanego gospodarstwa rolnego oraz wystawieniu oświadczenia o wykorzystaniu rzekomo zakupionej śruty na własne potrzeby. Wystawiane przez niego faktury VAT, miały jedynie stworzyć pozory dalszej odsprzedaży towaru.