Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. I FSK 609/13

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (art. 14 ust. 1 dyrektywy 6/112/WE) chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności; zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Po 786/12 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 3 lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do listopada 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 5.400 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 29 listopada 2012 r., I SA/Po 786/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 3 lipca 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do listopada 2010 r., stosownie do art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: "Ppsa").

2. Jak zauważono w motywach orzeczenia, decyzją z 7 listopada 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. określił skarżącemu zobowiązania w podatku od towarów i usług za ww. miesiące 2010 r. Natomiast sporną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy ww. decyzję organu pierwszej instancji.

Podstawę ww. rozstrzygnięć stanowiło w szczególności ustalenie, że skarżący wykorzystując prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą oraz prowadząc nierzetelnie księgi handlowe uchylał się od obowiązku opodatkowania sprowadzanego rzekomo za pośrednictwem spółki B. C. Ltd impregnatu ropopochodnego o nazwie handlowej a., wprowadzanego na polski obszar celny przez spółkę A. z siedzibą w Czechach. Ustalono, że skarżący przyjmował ten produkt na teren posiadanej przez siebie bazy paliwowej w N. pod pozorem, że należy on do spółki B. C. Ltd. Analiza dowodów wykazała, że w istocie skarżący nabywał a., którym następnie dysponował jako właściciel; po uprzednim wymieszaniu tego produktu z innymi wyrobami ropopochodnymi wprowadzał go do obrotu, jako pełnowartościowy olej napędowy. W zakresie powyższych ustaleń wskazano na dowody w postaci dokumentów "HURT-STAN na dzień" zabezpieczonych przez Prokuraturę Okręgową w P., w których odnotowywano przyjęcia i wydania paliw z poszczególnych zbiorników znajdujących się na terenie bazy w N., protokołów przyjęcia PZ oleju napędowego oraz produktu B-30, które nie zostały ujęte w ewidencji kontrolowanego oraz protokołów przesłuchań pracowników przedsiębiorstwa skarżącego.