Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. II OSK 2520/15

Podkreślić należy, że zasada nadawania temu samemu pojęciu tego samego znaczenia we wszystkich kontekstach, w których występuje, określana jest mianem zasady konsekwencji terminologicznej bądź zakazem wykładni homonimicznej (zakazem nadawania tym samym zwrotom różnych znaczeń). Ustawa, w której używane pojęcia byłyby wewnętrznie sprzeczne lub umożliwiałyby dowolną interpretację, musiałaby być uznana za naruszającą tę zasadę. Możliwość przełamania zasady konsekwencji terminologicznej uwarunkowana jest od jego wyraźnego wskazania przez ustawodawcę.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant starszy asystent sędziego Katarzyna Miller po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 1284/15 w sprawie ze skargi T. M. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie się 1) uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2) zasądza od T. M. na rzecz Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 1 lipca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 1284/15, uwzględniając skargę T. M., uchylił decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie się.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 30 kwietnia 2014 r. T. M. wystąpiła do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzasadniając go pozostawaniem w związku małżeńskim z obywatelem polskim D. M. (wcześniej[...]) urodzonym 6 lutego 1979 r. T. M. w dniu 11 kwietnia 2004 r. zawarła małżeństwo z obywatelem niemieckim D. D., który z dniem zawarcia związku małżeńskiego przyjął nazwisko małżonki. Składając wniosek cudzoziemka przebywała w Polsce na podstawie karty stałego pobytu, wydanej bezterminowo przez władze niemieckie w dniu [...] maja 2008 r., o której informację przeniesiono do nowego paszportu cudzoziemki. Ponadto Wojewoda [...] w dniu [...] lipca 2010 r. wydał cudzoziemce kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej nr [...] ważną do dnia 25 czerwca 2015 r. W dniu 11 lipca 2013 r. D. M. uzyskał obywatelstwo polskie poprzez jego nadanie przez Prezydenta RP. W dniu 30 kwietnia 2014 r., tj. w dniu składania wniosku o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się, cudzoziemka przebywała na terytorium RP legalnie na podstawie karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, nie posiadała natomiast zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. We wniosku skarżąca podała, że do 2010 r. przebywała na stałe w Niemczech, zaś od 2010 r. na stałe zamieszkuje w Polsce.