Wyrok NSA z dnia 31 maja 2016 r., sygn. II OSK 2258/14

W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej N. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 13/14 w sprawie ze skargi N. D. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 13/14 oddalił skargę N. L.na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] września 2012 r. nr [...] odmówił udzielenia N. L. wnioskowanego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzając, że nie spełnia on wymogu określonego w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 191, poz. 1133 - zwanej dalej: "ustawa abolicyjna").

Po rozpatrzeniu odwołania N. L., Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] października 2013 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że skarżący podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie ubiegał się o nadanie statusu uchodźcy, a zatem nie mają wobec niego zastosowania przesłanki z art. 1 pkt 2 i 3 ustawy abolicyjnej. W dalszej kolejności wskazano, że cudzoziemiec nie może skutecznie powoływać się na domniemanie nieprzerwanego pobytu na terytorium RP, o którym mowa w art. 3 ust. 4 ustawy o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium RP, wobec braku jakichkolwiek dokumentów potwierdzających jego nieprzerwany nielegalny pobyt na terytorium Polski co najmniej od dnia 20 grudnia 2007 r. oraz potwierdzonego pobytu tolerowanego na terytorium [...] w latach 2008-2009.