Wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. II OSK 3001/15

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nawet jeżeli sama przyczyna opuszczenia lokalu przez osobę, której dotyczy postępowanie w sprawie wymeldowania nie była dobrowolna, to następne trwałe przeniesienie centrum życiowego, bez podejmowania jakiejkolwiek czynności prawnej zmierzającej do odzyskania możliwości zamieszkiwania w opuszczonym lokalu, stwarza sytuację prawną zobowiązującą organ administracji do wymeldowania takiej osoby z dawniej zajmowanego lokalu, skoro obowiązku meldunkowego sama nie dopełniła.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie NSA Andrzej Wawrzyniak del. WSA Piotr Broda (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 sierpnia 2015 r. sygn. akt III SA/Kr 69/15 w sprawie ze skargi J.J. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2015r. sygn. akt II SA/Kr 69/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J.J. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2014r. w przedmiocie wymeldowania. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Burmistrz Miasta i Gminy w W. decyzją z dnia [...] lutego 2014 r., orzekł o wymeldowaniu J.J. z pobytu stałego w budynku nr [...] w C. uznając, że zostały spełnione przesłanki określone w przepisie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, dające podstawę do wymeldowania. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że skarżąca nie mieszka pod wskazanym adresem i nie utrzymuje żadnego kontaktu z domem. Wprawdzie deklaruje chęć powrotu, ale nie jest to poparte żadnymi konkretnymi działaniami faktycznymi i prawnymi. Zdaniem organu nie ulega wątpliwości, że pomiędzy małżonkami istnieje konflikt i w przeszłości dochodziło do interwencji Policji. Jednakże ani skarżąca, ani jej pełnomocnik nie podjęli żadnych skutecznych kroków prawnych celem umożliwienia jej powrotu do domu. Z kolei brak zainteresowania sprawą Niebieskiej Karty oraz stanem leczenia odwykowego męża, świadczy o tym, że poza deklaracjami, brak jest konkretnego działania w tym zakresie. Strona sama nie jest w stanie określić terminu powrotu do domu, a ewentualny jej powrót do domu organ ocenił jako niewiarygodny, bowiem deklaracje skarżącej nie są poparte żadnymi staraniami.