Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. I OSK 2523/15

Zarówno w orzecznictwie, jak i piśmiennictwie prawniczym nie ma jednolitości co do charakteru regulacji zawartej w art. 31 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Prezentowany jest pogląd, że stanowi on podstawę do wszczęcia, prowadzenia i zakończenia nadzwyczajnego postępowania administracyjnego w sprawie sprostowania błędu w decyzji dotychczasowej. Postępowanie to wszczynane jest na wniosek lub z urzędu i może zakończyć się decyzją prostującą błąd przez ustalenie prawa do świadczenia lub ustalenie innej jego wysokości. Postępowanie w trybie art. 31 ustawy o świadczeniach rodzinnych może być prowadzone, gdy nie zachodzą podstawy do wzruszenia na podstawie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego decyzji ostatecznej, wydanej na skutek błędu organu, dowodząc utworzenia nowego niejako trybu modyfikacji decyzji wydanych na podstawie u.ś.r.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w K. skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Kr 2090/14 w sprawie ze skargi D. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji prostującej błąd z urzędu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi D. M. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T., uchylił tę decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu tegoż wyroku przedstawił następujący stan faktyczny i prawny: decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2013 r. Burmistrz Ż. ustalił D. M. (dalej zamiennie skarżąca) prawo do zasiłku rodzinnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego (na dzieci: E. i M. M.) w wysokości 400 zł miesięcznie.